آید آن روزی که زمستان جاهلیت ما بهار شود
هر چه که هست در نیستی هدف شود
کو آن همه هیاهوی شور جاهلیت
چه ماند از آن همه هستی جاهلیت
بیا و به راه نیستی ها پای بگذار
پشت به هستی در نیستی پای بگذار
شب سیاه تنها چه کنم ساقی بیا
بیا چه کنم تنها بیا امشب بیا
بیا به تندی که من تشنه ام بیا
در بر گیر می و پیمانه یبا
بریز می در پیمانه آهسته
لبالب کن می با پیمانه آهسته
ساقی صبری کن تا سیر آبم کنی
مرا مدهوش از غم کنی
شیدایم کن در عالم رسواییم
گر در این حال مستی نکنم
ساقی من با غم هستی چه کنم
یبا ساقی . . .
امشب بده ساقرم که من تشنه ام تشنه ی کوثرم
آقا . . .
به یک جرئه مدهوش کن هوش من بیا پنبه بگذار در گوش من
تا که نشنوم هیچ صوت و صدایی جز به هم خوردن جام ها
اطلاعات کاربری
آید آن روزی که زمستان جاهلیت ما بهار شود آرشیو
آمار سایت